آیا پرورش خوک یک کار تولیدی است ؟
و آیا مدرسه یک نهادی خدماتی است؟
وقتی از کار تولیدی سخن به میان می آید، بلافاصله سوله یا ساختمان و مرکز تولیدی در اذهان شکل می گیرد که کسی یا شرکتی یا اداره ای با اختصاص سرمایه ای ، آن را ساخته است ، نیروی کار و تجهیزاتی مرتبط در آن به کار گرفته است تا با استفاده از مواد خام اولیه در طی فرایندی کالایی ارزشمند و با ارزش اضافی و متناسب با نیاز جامعه ، تولید کند ، اگر سوال شود چند نمونه آنرا نام ببرید نمونه های زیادی می توان ذکر کرد، از جمله پرورش گاو و گوسفند و بوقلمون گرفته تا پرورش خوک در کشور های غربی را همه کار تولیدی می دانند . نوع کار را صنعتی و اعتبارات به کار گرفته شده سرمایه گذاری و محصول را تولید می نامند.
در آموزش وپرورش هم مدارس مکان هایی هستند که به امر پرورش انسان می پردازند، مواد خامشان ، نونهالانی هستند که هنوز ضمیرشان شکل نگرفته ، در فرایند ی دوازده ساله ، باید مواد خام به کالایی ارزشمند ،انسانی متعالی متناسب با نیاز جامعه تبدیل شوند. و بناست ، با استفاده از این محصولات تولیدی ، که پانزده میلیون نفر مواد اولیه آن هاست سرنوشت و آینده حداقل هشتاد میلیون جمعیت کشور در راستای توسعه همه جانبه رقم بخورد .
آیا این چنین است ؟ آیا مکان هایی به نام مدارس هم مکان های تولیدی محسوب می شوند؟ آیا اعتبارات تخصیص یافته سرمایه گذاری محسوب می شوند یا هزینه ای ؟ آیا نوع کار تولیدی است یا خدماتی ؟آیا معلمین هم نیروهای متخصص به کار گرفته شده برای تولید بحساب می آیند ؟ آیا دانش آموزان هم مواد خام این فرایند تولید هستند؟ آیا محصولات در این فرایند متناسب با نیاز جامعه هستند ؟ آیا این تولیدات قادرند ، زندگی مردم را بهبود بخشند و راه توسعه را هموار سازند ؟
آنچه ملموس ومشهود است که سیاست گذاران و تصمیم گیرندگان و قانون نویسان ما آموزش وپرورش پانزده میلیون دانش آموز را کار تولیدی نمی دانند . از شواهدی مانند بودجه واعتبار اختصاصی و ….چنین به نظر می رسد که اعتبار اختصاصی را نه سرمایه گذاری بلکه هزینه ای و مصرفی قلمداد می کنند و در نتیجه اصولا به تولیدی هم در این بخش متناسب با نیاز جامعه باورمند نمی باشند و این متاسفانه نگرشی است که برسیاست گذاران ما در بخش آموزش حاکم است و تا متحول نگردد ، دائما بر ردیف لیست سیاه مشکلات ما در این بخش افزوده خواهد شد.
زمانی که به این بخش نگرش سرمایه گذاری و صنعتی و تولیدی متناسب با نیاز جامعه حاکم گردد . آنگاه تولیدات این بخش انسان هایی خواهند بود خلاق و مبتکر و با مهارت ، انسانهایی صلح طلب و اهل گفت و گو و تعامل وتساهل و قانون گرا ودرچنین شرایطی زمینه های توسعه اجتماعی ، اقتصادی وسیاسی فراهم خواهد گشت .